ปล่อยไป

อรอนงค์เป็นเพื่อนที่ทำงานของฉัน วันหนึ่ง ฉันเห็นอรอนงค์ทะเลาะกับหัวหน้างานแบบหน้าดำหน้าแดง สงสัยจะเป็นเรื่องใหญ่ พออรอนงค์ออกจากห้องของหัวหน้า อรอนงค์ก็ไม่พูดไม่จากับใครสักคน แม้แต่ฉันผู้เป็นคนที่สนิทที่สุดในที่ทำงาน อรอนงค์ก็ไม่พูดด้วย เวลาเที่ยงออกไปทานข้าวด้วยกัน อรอนงค์เอาแต่นิ่งเงียบ ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวจนฉันอึดอัด ฉันเลยถามไปตรงๆ
“อนงค์ มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกันแน่ เธอบอกฉันได้ไหม อย่าเอาแต่นิ่งเงียบเลย ฉันอึดอัดมากนะ”
อรอนงค์มองหน้าฉันครู่หนึ่งและถอนหายใจ ก่อนจะเอ่ย
“ฉันไม่อยากจะเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาให้เธอคิดมากน่ะ ฉันเลยเลือกที่จะเงียบ” เพื่อนร่วมงานของฉันว่า
“ถ้าเธอเห็นว่า มันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง แล้วเธอจะทำหน้าตูมไปทำไม โยนมันออกจากหัว แล้วทำตัวเป็นอนงค์คนเดิมที่ชอบพูดคุยสิ แต่นี่เธอเงียบตั้งแต่ออกจากห้องหัวหน้าและเธอน่าจะรู้ว่า ทุกคนในบริษัทมองเห็นนะ ตอนที่เธอทะเลาะกับหัวหน้าน่ะ ฉันรู้ มันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่ถ้าเธอเห็นว่า ฉันไม่ใช่เพื่อน เธอจะไม่ระบายให้ฟังก็ได้นะ” ฉันพูดกึ่งน้อยใจ
“ขอโทษนะ ยา” สุ้มเสียงของอรอนงค์เศร้าๆ และฉันก็เลือกที่จะนิ่ง แล้วทานข้าวไปเรื่อยๆ กระทั่ง…
“หัวหน้าหาว่า ฉันลอกงานของเดือน ฉันไม่ได้ลอกงานของใครนะ” อรอนงค์ตัดสินใจบอกสาเหตุพลางลงท้ายเสียงแบบโมโห
“เอิ่ม…” ฉันครางเสียงออกไปเพียงพยางค์เดียว ซึ่งคงจะทำให้อรอนงค์ไม่พอใจจึงเอ่ยห้วนๆ ว่า
“เธอก็คิดว่า ฉันคัดลองงานของเดือนงั้นเหรอ”
ฉันมองหน้าอรอนงค์นิ่งๆ ก่อนจะให้ความกระจ่าง
“เปล่า ฉันไม่เคยมีความคิดแบบนั้น ที่ฉันเอิ่มน่ะ ก็เพราะฉันเข้าใจดีว่า งานประเภทไอเดีย มันสามารถจะเหมือนกันได้ แล้วถ้าคนไม่รู้จักงาน ไม่รู้จักคนคิด ไม่รู้จักเนื้อหาก่อนๆ ก็คงจะคิดว่าลอก แต่ถ้าดูตัวเนื้องานจริงๆ แล้วจะรู้ได้ว่า ลอกหรือไม่ลอก”
“ขอบใจที่เธอเข้าใจนะ ยา” สีหน้าของอรอนงค์ดีขึ้น
“เอาล่ะ ถ้าเธอมั่นใจในงานของตัวเอง เธอก็ไม่ต้องไปสนใจใคร ทำมันออกมาเป็นรูปเป็นร่างเมื่อไร ทุกคนก็จะรู้เองนั่นล่ะ ตอนนี้ฉันว่า เธอควรจะคลายความเครียดได้ละ อะ” ฉันพูดไปตามจริง เสร็จแล้วก็ยื่นกระดาษโน้ตให้ ซึ่งอรอนงค์รับไป อ่านข้อความ
“หนังออนไลน์ เรื่อง…”
“ใช่ รายชื่อหนังที่ช่วยคลายเครียดให้เธอได้เป็นอย่างดี ฉันคัดมาให้เฉพาะกิจเลยนะ” ฉันว่าพลางยิ้มและพูดต่อ “ไม่ต้องคิดมากอีกแล้วนะ อนงค์ ปล่อยไป แล้วหาความสุขใส่ตัวดีกว่า” แล้วฉันก็ได้เห็นรอยยิ้มของอรอนงค์พร้อมกับน้ำเสียงเดิม
“ตกลง ขอบใจมากนะ ยา ฉันจะปล่อยมันไป แล้วคืนนี้ ฉันจะเอาหนังใหม่ออนไลน์ใส่ตัวจ้า”
“ดีมาก จัดไป อย่าให้เสียของนะ กินกันๆ แล้วจะได้เข้าไปลุยต่อ ไม่ต้องสนใจอะไรแล้วนะ” ฉันบอก ซึ่งอรอนงค์ก็พยักหน้าและรีบจัดการอาหารของตน จากนั้นเราสองคนจะได้เข้าไปลุยงานกันต่อพร้อมกับปล่อยไปไอ้อะไรๆ ที่ไม่น่ารื่นรมย์ชวนปวดประสาท